Het gevoel van de meeste mannen is verdoofd. Dit was bij mij ook een groot probleem. Het wordt ons simpelweg niet geleerd om te voelen, om emoties te herkennen en deze een betekenis te geven. De meeste mannen kunnen niet naar binnen kijken en vragen, hoe voel ik mij? Als we dat doen, krijgen we geen antwoord. “Ik weet niet hoe ik mij voel, ik voel niks”.
Ook ik was al vanaf jonge leeftijd verdoofd. Mijn hoofd was scherp, snel en zorgde ervoor dat ik alles weg kon rationaliseren. Zelfs mijn geslachtsdelen stonden op scherp en waren nieuwsgierig. Alleen het gebied ertussen was een probleem.
Als een vrouw aan mij vroeg “Hoe voel je je?”, kon ik oprecht geen antwoord geven. Als ik haar diezelfde vraag stelde, kreeg ik een antwoord met 10 verschillende gevoelens en beschrijvingen. Zijn kon naar binnen kijken, en zag ze een heel spectrum aan gevoelens en emoties. Als ik probeerde te voelen, was het stil en leeg.
Soms vrouwen voelen zich gekwetst wanneer een man “zijn gevoelens niet uit”, in mijn relaties was dit ook vaak een issue. Ze concluderen dat hij zich niet open stelt, of hij probeert ze iets duidelijk te maken, door het niet te vertellen. Maar wanneer een man die vraag stelt aan zichzelf en naar zijn hart, krijgt hij helemaal geen antwoord. Het is nog verdoofd.
Mijn verdoofde gevoel begint deels los te komen. Ik kan steeds vaker antwoord geven op de vraag. “Hoe voel jij je”. Toch blijft het lastig, maar door regelmatig bij mijzelf in te checken ervaar ik gevoel en kan ik er actie op ondernemen. Niet, weg rationaliseren, maar ervaren, voelen en daardoor verbinden.