Thomas van der Vliet dus, 26 jaar en ik woon in Rotterdam. Sportfanaat, gedragsgekkie en eeuwig student van het leven. Momenteel werk voor mezelf als vitaliteitscoach & trainer waarbij ik vooral ondernemers/professionals begeleid in het pakken van de regie over hun vitaliteit en prestaties.
Als kind nam ik niet snel genoegen met oppervlakkige antwoorden. Ik observeerde, onderzocht en dacht veel na over het ‘waarom’ van veel dingen (wat af en toe tot wat irritatie kon leiden bij de ander:P). Ik keek toen ook al vaak kritisch naar normen en gedragingen in de samenleving. Enerzijds omdat er een eindeloze nieuwsgierigheid is naar het leven, anderzijds omdat er iets in mij zit dat wilt rebelleren.
Dat rebelleren deed ik wel altijd op een ‘veilige’ afstand, want ik vond het tegelijkertijd veel te spannend af te wijken van de norm. Ik dacht veel na en was vaak kritisch, maar durfde dit niet in concrete acties om te zetten. Zo wilde ik na de middelbare school het liefst psychologie gaan studeren, maar koos ervoor – mede door mijn overtuiging dat dit niet stoer was – om een commerciële studie te gaan doen.
Echt gehoor geven aan dat wat ik wil, voel en waar mijn interesse naar toe gaat is iets wat ik de laatste jaren heel actief aan het doen ben. Een paar jaar geleden had ik hier nog nooit écht aandacht aan gegeven. Ik was succesvol in het voldoen aan de verwachtingen van mijn omgeving, maar niet in het gehoor geven aan mijn binnenwereld.
Maar zijn de dingen waar mijn interesse naar toe gaan wel mannelijk en stoer?
Gehoor geven aan dat wat je voelt en wilt is wat mij betreft datgene dat het leven als man het meeste zin geeft. Dit is alleen spannend, want hier gehoor aan geven betekent ook dat je bepaalde verwachtingen en controle moet loslaten. De kans is groter dat je niet meer aan die verwachtingen voldoet, buiten de norm valt en op je bek gaat. Je voelt je kwetsbaar en die kwetsbaarheid wil ik – net als veel mannen met mij – vaak liever niet laten zien.
Is het oké om als man kwetsbaar te zijn?
Ik weet nu dat in die kwetsbaarheid de meeste groei zit. Maar zie om mij heen ook veel struggles bij mannen over dit thema. Zonde, wat mij betreft.
Het is dus positief als mannen meer in contact komen met hun gevoelsleven (vrouwelijke energie). Maar tot in welke mate? Uitgezoomed is er ook een feminisering van de samenleving aan de gang. In het onderwijs, het bedrijfsleven en binnen gezinnen. Wat zijn de consequenties hier van?
Om even te chargeren; er lijkt soms een kloof te zijn tussen ‘echte’ rechtse stoïcijnse alpha mannen aan de ene kant en linkse sensitieve metro mannen aan de andere kant. Maar waarom niet best of both worlds?
Hoe kan een man zijn mannelijkheid omarmen, zonder hierbij zijn gevoelsleven, binnenwereld en kwetsbaarheid te onderdrukken?
De zoektocht naar die balans is iets wat mij fascineert en ik kan niet wachten om hier meer inzichten, kennis & ideeën over te krijgen en met jullie te delen!
Lees hier over Jonathan
Meer over Thomas van der Vliet op www.thomasvandervliet.nl